Creatieve therapie & meditatie/mindfulness

In mijn artikel over het schrijfproces van het boekje over mijn zus, heb ik het ook over hoe ver ik me jarenlang verwijderd voelde van mijn eigen lichaam.  Het was pas via dans dat ik voor het eerst echt contact kon maken met dat gebroken lijfje. Toen pas begon de zoektocht naar andere 'verbindingsmogelijkheden' met het innerlijke, waaronder contactimprovisatie en de 5 ritmes.

Al gauw kwam yoga op mijn pad maar op de één of ander manier kon ik er geen rust in vinden en werden mijn ledematen alleen maar stijver. Daarna probeerde ik Qi Gong, maar zelfs die zeer repetitieve oefeningen verkrampten mijn stijve spieren nog meer. Doorheen de jaren kwam er nog Aikido bij waar ik na enkele maandenal moest afhaken en me nog gebrokener voelde dan voorheen.

Ondertussen bleef ik verwoed zoeken naar innerlijke rust, via verscheidene meditatietechnieken die ik allemaal gretig uitprobeerde. Zenmeditatie bleek voor mijn lijfje niet gepast door het urenlange zitten in lotushouding. Daarna volgden er nog allerlei andere meditatiestages en -technieken waaronder Heartfulness maar nergens vond ik de zo gezochte rust, integendeel. Het leek alsof hoe meer ik mediteerde, hoe rustelozer de gedachten jaagden in het hoofd en hoe verder ik van mezelf verwijderd geraakte. Theoretisch gezien snapte ik het wel maar het verbinden met de eigen lichaamsensaties lukte gewoon niet.

Het was echter tijdens de opleiding Creatieve therapie dat ik voor het eerst een soort innerlijke rust ervaarde tijdens de module 'Therapeutisch aanraken'. Mijn lichaam ontkoppelde, de jagende gedachten verstilden en er leek zich heel even een soort nieuwe ruimte te openen vol stilte. Het duurde niet lang maar het was genoeg om er van te proeven en hier meer van te willen... Maar zo eenvoudig was het niet, helaas, dus bleef ik verder hunkeren naar technieken om die zo gegeerde innerlijke rust te vinden. Dat het al die tijd binnen handbereik was, kwam niet eens bij me op. 

Uiteindelijk kwam ik toevallig op een boot terecht in Egypte via een vriendin om met wilde dolfijnen te zwemmen. Maar de dolfijnen prefereerden onze boot links te laten liggen en zwommen er behendig om heen. Bovendien was het snikheet, werkte de airco niet, was de bemanning ontevreden en onstonden er een hoop conflicten in de groep. Allesbehalve een memorabele reis dus en toch keerde ik er terug om uiteindelijk de meest ongelovelijke gebeurtenis ooit mee te maken. De eerste keer dat een dolfijn recht op me afkwam, diep in de ogen keek en me uitnodigde om samen te zwemmen was een bijna bovennatuurlijke ervaring. Ik vergat elke notie van tijd, ruimte en mijn eigen logheid. Voor het eerst had de tijd even stilgestaan en voelde het alsof ik verbonden met alles was geweest.

Ondertussen paste ik jarenlang die ervaring toe tijdens creatief therapie ateliers op de boten. Zo ontwikkelde ik een reeks lichaamsbewustzijnsoefeningen om deelnemers diep in contact met zichzelf te brengen, naast een aantal visualisatietechnieken die ik verder ontwikkelde en Mindfulness.

Waar ik vroeger nooit echt innerlijke rust vond, voelt het alsof ik nu eindelijk thuisgekomen ben in mezelf, misschien net omdat ik er niet meer koste wat kost naar zoek maar het op me af laat komen. Meditatie betekent eigenlijk dat je contact maakt met het innerlijke, dat je je bewust bent van je jagende gedachten en associaties die het brein voortdurend maakt.
Het betekent dat je jezelf observeert, zondermeer, in het hier en nu. Ook merk ik dat meditatie, net zoals creatieve therapie trouwens, de 2 hersenhelften verbindt met mekaar op de één of andere manier, waardoor ik doorheen de jaren meer kan focussen en het groter geheel kan zien van dingen. 
Meditatie & creatieve therapie zijn dan ook nauw verwant aan mekaar wat mij betreft omdat ze hetzelfde effect hebben op lange termijn, net zoals de mate van creativiteit en oplossingsgericht denken.